Takaful is niet iets nieuws in de islamitische wereld. Het is al eeuwen aan de gang, sinds de dagen van de Heilige Profeet Mohammed (vrede zij met hem) en de vroege kaliefen.

Zoals we weten, waren er in die tijd schepen en handelskaravanen en die waren blootgesteld aan dezelfde risico’s als waar wij als moslims hedendaags mee te maken hebben. Schepen kunnen tot zinken worden gebracht, caravans kunnen worden overvallen of in brand vliegen enz. Gezien deze gevaren voor de handelsactiviteit waren de vroege moslimvolkeren van wijs genoeg om een systeem van wederzijdse bescherming te formuleren zodat de leden van een bepaalde karavaan of handelsdelegatie konden worden verzekerd in van verlies en schade die zij hebben geleden door onvermijdelijke omstandigheden. Zo zouden de leden van deze handelsondernemingen een formeel pact aangaan waarin werd bepaald dat in geval van verlies voor de ene partij, de anderen zouden bijdragen om dat verlies goed te maken.

Het enige essentiële verschil tussen Takaful in die tijd en Takaful vandaag is dat terwijl vroeger pas na het verlies betaald werd, we tegenwoordig een vastgestelde bedrag in rekening brengen van wat bekend staat als een bijdrage voor schade door onvoorziene omstandigheden, en tenslotte aan het einde van bij een omstandigheid zoals de bijdrage wordt teruggegeven aan de deelnemers in dit geval de nabestaanden in de vorm van het bekostigen van de begrafeniskosten.

De geschiedenis van Takaful of wederzijdse schadeloosstelling vond zelfs uitdrukking in de eerste grondwet van Medina (Mithaq al-Madina) in de dagen van de profeet (vzmh) en was het tweede systeem dat formeel werd geïnstitutionaliseerd door de kalief Umar, het eerste was de ‘Baitul Mal’ of Openbare schatkist. Deze ontwikkelingen op staatsniveau zorgden ervoor dat Takaful werd geformaliseerd in een veiliger systeem, met meer verantwoording en meer checks and balances. Tijdens deze periode werden een aantal Takaful producten ontwikkeld, niet alleen gebaseerd op “Diyah” of bloedgeld, maar ook op “Da’waniyah”, wat een soort professionele vergoeding was voor gouverneurs en staatsfunctionarissen.

Zo werd het systeem van Takaful een integraal onderdeel van de handel en commercie in die tijd en dit systeem bleef enkele eeuwen bestaan tot het einde van de Eerste Wereldoorlog. De val van het Ottomaanse kalifaat kort daarna betekende dat Takaful, samen met de andere staatsinstellingen die de moslimbelangen hadden veiliggesteld, in slechte tijden terechtkwamen. Terwijl Takaful naar de achtergrond verdween, kwamen de conventionele verzekeringen, opgelegd door de westerse koloniale machten, voor in de plaats, en dit duurde tientallen jaren. Pas in de jaren zeventig, met de heropleving van de islamitische bankiervormen in het Midden-Oosten, ontwikkelde zich ook het moderne Takaful. Het eerste Takaful verzekeringsmaatschappij werd in 1979 opgericht in Soedan, bijna gelijktijdig gevolgd door een ander bedrijf in Bahrein. De snelle groei van Takaful sindsdien, zelfs in de niet-moslimwereld.